RECENSIE Hartverwarmende start voor 'Wakers van de Wijk' in Antwerpen; Komedie over 'buurtwachters' zorgt voor lachende gezichten
De Sven De Ridder Company heeft opnieuw raak geschoten met hun nieuwste productie Wakers van de Wijk. Op een avond waar gelach en ontroering hand in hand gingen, ging de langverwachte lentekomedie in première. Een stuk dat niet alleen een hilarische kijk biedt op een buurtcomité dat zichzelf iets te serieus neemt, maar ook als eerbetoon mag worden gezien aan de overleden Brik Van Dyck, die samen met Sven De Ridder het scenario schreef.
Hans Puik 28-02-25
De Vogelwijk, en meer bepaald de Struisvogelstraat, vormt het decor van deze komedie vol kleurrijke personages. Sven De Ridder schittert als Bernard, een autoritaire buurman die zichzelf tot hoofd van de wijk waant. Zijn voornaamste rivaal is Jacques, vertolkt door Luc Verhoeven, een gepensioneerde politie-inspecteur en de ongekroonde koning van de buurt. Voeg daar de onderdanige maar stiekem rebelse Lucie (Joyce Beullens), de goedgelovige klusjesman Wout (Kobe Van Herwegen), zijn dominante vrouw Benedict (Charline Catrysse) en de mysterieuze nieuwkomer Renée (Jasmine Jaspers) aan toe, en je hebt alle ingrediënten voor een heerlijk ontspannende avond theater.
Het verhaal is herkenbaar en humoristisch. Een buurtcomité dat de orde probeert te bewaren, mensen die te ver gaan in hun bemoeienissen en een nieuwe bewoner die meteen als verdachte wordt gezien – het zijn situaties die iedereen wel kent. Toch slaagt de cast erin om deze alledaagse gebeurtenissen om te zetten in een komisch spektakel, waarin de ene absurde situatie de andere opvolgt. De energie op het podium is aanstekelijk en de wisselwerking tussen de acteurs zorgt voor een natuurlijke flow in het verhaal. De timing van de grappen is feilloos en het publiek wordt van begin tot eind meegesleurd in de dolle gebeurtenissen van de Vogelwijk.
Al als de doeken open gaan, kijken we naar een prachtig decor. En ook nog eens zeer functioneel. Binnen een minuut is het de makers al gelukt om het 'buurtgevoel' op te wekken, een inkijkje in een dorpsstraat zou je kunnen zeggen. De projecties op de achtergrond zijn knap gemaakt en zetten dat idee extra kracht bij. ,,Decorbouwer Toon Mariën is echt een 'krak'," zegt Sven de Ridder na afloop. Even voor de duidelijkheid, iemand een 'krak' noemen is in het Vlaams een groot compliment. ,,Je zit net in een echte straat, dat is voor ons als spelers fantastisch, maar voor het publiek natuurlijk ook."
Wat deze voorstelling extra bijzonder maakt, is de dynamiek tussen de personages. Bernard en Jacques vormen een heerlijk rivaliserend duo, waarbij hun strijd om de controle over de wijk hilarische taferelen oplevert. Lucie probeert haar rol als toegewijde echtgenote te combineren met haar eigen geheime plannen, wat voor de nodige komische momenten zorgt. Wout, als ietwat onhandige klusjesman, zorgt voor slapstickachtige humor, terwijl Benedict met haar dominante houding voor vuurwerk zorgt in haar confrontaties met Bernard. Renée brengt een element van spanning en nieuwsgierigheid in het stuk, wat de komedie een extra laag geeft. Complimenten voor Charline Catrysse, de debutant in het gezelschap. Ze spreekt met haar eigen West-Vlaamse tongval. Dat geeft een extra laag humor aan het stuk. ,,Joyce komt van Mechelen en Charline uit West-Vlaanderen, dus die accenten zijn er ook in verwerkt", zegt De Ridder. ,,Een mengelmoes van dialecten, ik vind dat altijd geweldig. Mensen uit alle provincies uit Vlaanderen komen naar onze voorstellingen kijken, dus het is belangrijk iedereen te bedienen"
Naast de vele lachsalvo’s is er ook ruimte voor emotie. Het gemis van Brik Van Dyck is voelbaar in dit theater, zowel op als naast het podium. Toch was deze première ook een viering van zijn nalatenschap: een veilige, hartverwarmende komedie waarin de humor nooit geforceerd aanvoelt en waarin plaats is voor improvisatie en spelplezier. De Sven De Ridder Company bewees nog maar eens dat zij een theaterfamilie zijn, en dat voel je in alles. De voorstelling draagt een nostalgische warmte met zich mee, waarbij het publiek niet alleen lacht, maar ook geraakt wordt door de innige band tussen de castleden en hun respect voor hun overleden collega. Mooi om te zien hoe Brik nog een rol 'speelt' wanneer plots zijn achternaam verschijnt op een verhuiswagen. Kippenvel. ,,Het gevoel dat hij meegeschreven heeft, doet me goed", erkent De Ridder. ,,Ik weet welke zinnen hij allemaal heeft geschreven, dat geeft me een goed gevoel. Zo is hij er nog altijd bij."
De productie weet ook slim in te spelen op actuele thema’s. In een tijd waarin sociale controle steeds vaker onderwerp van discussie is, houdt Wakers van de Wijk de toeschouwer op een luchtige manier een spiegel voor. De voorstelling toont hoe een kleine gemeenschap kan doorslaan in paranoia en achterdocht, maar doet dat met een flinke dosis humor en relativering. Dat maakt deze komedie niet alleen amusant, maar ook verrassend relevant.
Wakers van de Wijk speelt nog tot 30 maart in Theater Elckerlyc, waarna een grote tournee volgt. Wie zin heeft in een avond vol humor, herkenbaarheid en een vleugje nostalgie, mag deze voorstelling absoluut niet missen. Het is niet alleen een aanrader voor liefhebbers van komedie, maar ook voor iedereen die even wil ontsnappen aan de dagelijkse sleur en zich wil laten onderdompelen in de bruisende sfeer van de Sven De Ridder Company. Ook te zien in Nederland, op zaterdag 18 oktober bij Podium Kloosterhof in Hoogerheide.
