'Hou dat Vast', Veldhuis en Kemper staan 20 jaar op de planken

Observaties uit hun huwelijksleven, confronterend grappig, zelfspot in optima forma, mooie liedjes, soms ontroerend, maar bovenal vermakelijk van begin tot eind. Het is in het kort de voorstelling ‘Hou dat Vast’ van Veldhuis & Kemper. Vrijdagavond was het cabaretduo te zien in de Schouwburg in Middelburg.

Hans Puik - 10-02-23 (foto's Bob Bronshoff)

Met hun laatste programma ‘Geloof ons nou maar’ sleepten Veldhuis & Kemper een nominatie in de wacht voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’. De huidige show ‘Hou dat Vast’ is compleet anders, maar ook weer een show die erkenning verdient. Een voorstelling waarin het duo laat zien perfect op elkaar te zijn ingespeeld.

Het duo Veldhuis & Kemper bestaat uit twee veelzijdige artiesten, te weten Remco Veldhuis en Richard Kemper. Afkomstig uit de tv- en reclamewereld werden ze in 1997 aan elkaar voorgesteld door een wederzijdse vriend die het afzonderlijke gezeur van beiden ‘om eens een cabaretvoorstelling te maken’ meer dan zat was.

Na talloze kroegsessies schraapten de twee artiesten in de dop in 1999 hun moed bij elkaar en boekten de kleine zaal van het Concertgebouw in Haarlem. Zes weken later gaven ze voor vrienden en bekenden hun eerste voorstelling. Cabaretkenner Jan J. Pieterse spoorde het duo aan om zich in te schrijven voor een festival en in datzelfde jaar werd Veldhuis & Kemper 2e op Cameretten, net achter Marc-Marie Huijbregts.

Het duurde tot 2002 voordat het tweetal voor de allereerste keer met een avondvullend cabaretprogramma in het theater stond. Half zo echt was de titel van die show, het finalenummer van het programma kent vrijwel iedereen: ‘Ik Wou Dat Ik Jou Was'.

Inmiddels zijn we ruim twintig jaar verder en zijn de heren al die jaren vrienden en collega’s, zelfs zwagers (Kemper is getrouwd met de zus van Veldhuis). Juist die hechte band vormt de basis voor het programma ‘Hou dat vast’. Kennen ze elkaar eigenlijk wel zo goed als ze denken?

Ze vertellen verhalen over hun jeugd, het gaat over vakanties (zoals de uitstap van Veldhuis naar een naaktcamping in Frankrijk en de reis van Kemper met zijn vader naar Engeland), en over de vraag of je na je 50ste verjaardag op weg bent naar het einde. Of juist niet? Alles wordt subtiel verweven in een podcast. Althans, op toneel zien we de opname van een podcast. Hoe bespreek je anders met elkaar hoe de wereld er uit ziet, anno 2023?

Daarnaast staan relaties centraal. De relatie met elkaar, maar ook de relatie met ouders, kinderen en geliefden. Er wordt gekibbeld, gelachen en hier en daar een steek onder water uitgedeeld aan de ander. De titel ‘Hou dat vast’ is niet voor niets gekozen. Hou vast wat echt belangrijk is, dat is de boodschap. Vriendschap is daar misschien wel het belangrijkste onderdeel van.

Het gaat ook over verschillen. Hoe de één een sterke band heeft met zijn vader, een band die de ander nooit heeft gehad. De een heeft 203 vrienden, de ander is juist zijn vrienden één voor één van zich af aan het schudden. De één eet altijd carpaccio en varkenssaté in een restaurant, de ander wil telkens iets nieuws proberen.

De rol van muziek had iets groter gemogen wat mij betreft. De liedjes die wel gezongen worden zijn ijzersterk, bijvoorbeeld het ontroerende 'Als Ik Het Niet Meer Weet'. Ondanks dat er veel gebabbeld wordt op toneel, is het geen moment saai. De omschrijving van een stel olifanten in de woestijn tijdens een natuurdocumentaire is een hoogtepunt. Dat geldt ook voor het zelfgeschreven gedicht van Veldhuis voor Kemper (is het reserveringen of reserve-ringen?). Tussen al het gekibbel en al het gepraat door, is er één ding dat overeind blijft: de vriendschap. Hou dat vast!