Het podium houdt Vlaamse volkskomiek jong: Urbanus op tournee door Nederland
'De godfather van de Vlaamse comedy', zo wordt Urbanus omschreven op aankondigen van zijn nieuwste show ‘Bis Bis Bis’. Vrijdagavond stond hij in een stampvol Scheldetheater in Terneuzen en liet zien nog altijd ongekend populair te zijn.
Foto's en tekst: Hans Puik – 20-10-23
Absurd, volks, maatschappijkritisch, anarchistisch, populistisch. Er zijn al zoveel benamingen gegeven aan de stijl van Urbanus dat het moeilijk is er één uit te kiezen om hem te omschrijven. Uniek is misschien wel het beste woord.
Voor wie ze nog nooit gezien heeft, kijk de legendarische shows Urbanus Live (uit 1982), Urbanus in ’t echt (1985), Hiep hiep rahoe (1998) en Ik ben een plastiek zakske (2001) maar eens terug (de meesten zijn ‘gewoon’ te vinden op YouTube). In België was de komiek in die tijd een grootheid en nog steeds geniet hij veel waardering en respect. Ook in Nederland trekt de 74-jarige cabaretier nog altijd volle zalen, zo blijkt deze avond in Terneuzen.
Inmiddels staat Urbanus al ruim 50 jaar op het toneel. Zijn nieuwe programma Bis bis bis is een programma waarin veel nieuw materiaal is verwerkt. Het gaat (o.a.) over woke en influencers, hetgeen de terugblikshow actueel maakt. Urbanus wordt een dagje ouder, hij heeft een ‘autocue’ nodig om de volgorde van zijn programma bij te benen, maar toch blijft hij nog altijd een spring in het veld. Als hij clownesk van links naar rechts dartelt (‘volgens de regels moet je de volledige breedte van het podium gebruiken’) ziet het publiek dezelfde artiest als die van pak ‘m beet 30 jaar geleden. Het podium houdt hem jong en de noodzaak om op te treden straalt er vanaf.
Het decor is sereen. Achter de komiek komen op een beamerscherm illustraties voorbij, uiteraard gemaakt door Urbanus zelf. Als de komiek tijdens de show een vergelijking maakt met Tv-presentatoren gebruikt hij een lachband om na elke grap de zaal te trakteren op een ‘opgenomen lach’. Gelukkig is dat de rest van de avond niet nodig, Urbanus tovert constant een lach vanuit de zaal (bijvoorbeeld als hij de anekdote vertelt over een bankoverval, uitgevoerd door drie naakte vrouwen). Grappen volgen zich als vanouds in rap tempo op, maar ook muziek speelt een belangrijke rol in de voorstelling. De afgelopen jaren is de Vlaming druk bezig geweest met het schrijven van een autobiografie én het maken van nieuwe liedjes. ‘Ik ben een influencer’ is zijn openingssong, en daarna volgen nog ‘Alleen maar over jou’, ‘Blije meningsuiting’ en ‘Urbanusbroekgitaar’. Wat vooral beklijft zijn de bekende hits, over het algemeen meezingers. De Aarde, Gladde Iolen, 1 2 3 rikke tikke tik en natuurlijk klassiekers Madammen met een bontjas en Ge moogt naar huis gaan. Als hij ‘De aarde’ aankondigt met de zin ‘ik heb een kleine aanpassing moeten doen, maar daar zullen jullie weinig van merken’ is de interesse van het publiek al gewekt. Sommige woorden mogen niet meer gezongen worden tegenwoordig en daar weet hij een uiterst subtiele draai aan te geven. Ook leuk dat ‘Madammen met een bontjas’ is aangevuld met een Duitstalig en Engelstalig gedeelte.
,,De Vernieuwing van mijn show is gelijk aan het geheugenverlies van mijn publiek” zegt Urbanus ergens op het eind. Bis Bis Bis (‘We Want More’) klinkt het niet veel later vanuit de zaal. Een amusante avond krijgt na het slotapplaus nog een vervolg met drie ‘bis’-nummers. Eindconclusie: ook de mensen zonder geheugenverlies hebben een vernieuwende show gezien van een artiest waar de jeugdigheid nog altijd vanaf straalt. Ik zou willen afsluiten met drie woorden: Bis Bis Bis.
