Paul de Munnik: Dwars door de onzekerheid heen
In zijn jonge jaren zong Paul de Munnik in het kerkkoor van zijn moeder en stond hij vooraan in de kerk Noël te zingen tijdens de kerstnachtdienst. Zaterdag is de ‘cirkel rond’ als de zanger weer mag optreden in een kerkgebouw: de Oostkerk in Middelburg.
Hans Puik 30-09-21, LINK NAAR PUBLICATIE IN PZC
De successen van Acda & De Munnik, daar wordt Paul de Munnik nog dagelijks op aangesproken. Niet vreemd, want twintig jaar lang maakt hij furore als helft van het cabaret- en muziekduo. ,,In het begin vond ik dat lastig en wilde ik niet in ieder gesprek aan het verleden refereren. Inmiddels zie ik het anders en ben ik trots op wat we gemaakt hebben. Het feit dat ik er op aangesproken word, voelt als waardering. Acda & De Munnik hoort net zo hard bij mij als mijn huidige solocarrière.”
Dat De Munnik ooit op een podium zou belandden, was al vroeg duidelijk. Hij groeide op in Dronten als jongste van een gezin met vijf kinderen. Thuis zat ‘kleine Paul’ als peuter al achter het orgel en later achter de piano. ,,Net als eten of slapen, hoorde muziek bij ons gezin en bij ons leven. We zongen samen aan tafel of iemand pakte de gitaar erbij tijdens de afwas. Stonden we met z’n allen in de keuken meerstemmige koralen te zingen.” Met vier oudere muzikale broers moest de jongste van het stel soms zorgen dat hij niet werd ondergesneeuwd. ,,De ene na de andere broer ging naar het conservatorium, daar heb ik tegenop moeten boksen. Niet vanuit een concurrentiestrijd, maar wel dat ik als jongste mezelf wilde bewijzen. In mijn tienerjaren vormde ik een ideaalbeeld dat ik een concertzaal binnen zou lopen en dat iedereen meteen begon te applaudisseren. Dat ik ging zitten en vervolgens een prachtig pianostuk zou spelen om met een staande ovatie te eindigen. Zo zag ik het voor me. Later bleek dat ik talent had voor een ander vorm van muziek, niet zozeer het klassieke werk. Ik ben de piano gaan gebruiken als hulpmiddel en niet als doel.”
Dat De Munnik zaterdag in de Oostkerk staat is voor hem bijzonder. Ieder optreden in een kerk brengt hem terug bij het gevoel van zijn jeugd. ,,Ik ben in de kerk begonnen met zingen. Als ik er binnenstap voelt het meteen vertrouwd. Wij waren een katholiek gezin, niet strenggelovig, maar bezochten met regelmaat de diensten. Mijn moeder was dirigente van het kerkkoor en kon prachtig zingen. Ik zie mezelf nog staan, als kleine jongen helemaal vooraan in de kerk tijdens de kerstnachtmis. In een stampvolle kerk zong ik uit volle borst het bekende Noël.”
Nu hij de vijftig jaar is gepasseerd en zijn sporen in de muziek dubbel en dwars heeft verdiend, verwacht je een zanger vol zelfvertrouwen. ,,Met de jaren heb ik zeker meer rust gevonden, maar als artiest en componist heb je altijd een soort onzekerheid, een twijfel aan je eigen kunnen.” ‘Alles wat ik kan, kan ik alleen omdat ik denk dat ik het kan’, zingt De Munnik op de albumopener van zijn nieuwste album ‘III’. Die tekst, een quote uit het gedicht ‘De Vraag’ van zijn oude mentor Bram Vermeulen, is tekenend. ,,Die overtuigingskracht in mezelf heb ik nodig. Ik ben zelf vaak mijn grootste beperking. Aan de andere kant, als de onzekerheid er niet meer is, kun je net zo goed stoppen. Dan wordt het een routineklus en is het niet meer interessant. Soms zit het me in de weg. Bekruipt mij tijdens een optreden na drie nummers ineens het gevoel ‘nu zullen de mensen het wel gezien hebben’. Het frustreert soms dat ik geen punt bereik vol van vertrouwen: ik ben hier heel goed in, mensen kopen speciaal een kaartje voor mij, dan hoef ik niet te stressen’. Er zit een onzekerheid in mij die zegt: op een dag val ik door de mand en komt iedereen er achter dat ik stiekem niet zo goed ben.”
Bescheidenheid siert de mens, maar het zijn woorden van De Munnik die geen recht doen aan de realiteit. Met meerdere mega-hits op zijn naam en een stem die door merg en been gaat staat hij hoog in het lijstje van beste Nederlandstalige zangers. Het album ‘III’ is voor De Munnik een nieuw ijkpunt in zijn carrière. ,,Ik ben op een leeftijd dat je gaat nadenken wat je nog wilt in het leven en dat je keuzes gaat maken. Meer dan ooit kies ik heel bewust voor dit vak, dit ambacht waar ik tot nu toe wellicht niet trots genoeg op ben geweest. Ik besef dat mijn kracht ligt in goede liedjes schrijven en die vol overgave zingen. Dat wil ik tot in lengte van dagen blijven doen.”
Zaterdag 2 oktober, 20.00 uur, Oostkerk in Middelburg: Soloconcert Paul de Munnik
