Voorstelling 'Nu ik je Zie' is oprecht, indringend en kwetsbaar tegelijk
De tournee van ‘Nu ik je Zie’ is bijna afgelopen. Woensdagavond was het stuk – over Merlijn, de zoon van Antonie Kamerling - nog te zien in De Nobelaer in Etten-Leur. Een oprechte, indringende en kwetsbare voorstelling, maar bovenal een impactvol verhaal op bijzondere wijze gebracht door acteur Soy Kroon.
Hans Puik 31-05-23
Veel mensen kennen het verhaal van het leven en de dood van Antonie Kamerling. Maar om dat verhaal te beleven door de ogen van Antonie’s zoon Merlijn is voor velen nieuw.. Antonie Kamerling was een publiek figuur, een bekende acteur uit o.a. Goede Tijden, Slechte Tijden, De kleine blonde dood en All Stars. Daarnaast was hij ook ‘gewoon’ partner en vader van Merlijn en Vlinder.
Voor Merlijn – die zijn vader hoofdzakelijk kende uit de media – begon zijn eigen zoektocht naar wie Antonie was. Merlijn wist helemaal niet zo veel van zijn vader. Sinds zijn dood keek hij nooit een aflevering van Goede Tijden, Slechte Tijden en films van zijn vader zette hij ook niet op. Hij wilde het niet en hij kon het misschien ook wel niet. In zijn zoektocht naar zijn vader leert Merlijn Antonie steeds een beetje beter kennen, maar bovenal ook begrijpen.
Het verhaal van Merlijn wordt in ‘Nu ik je zie’ vertelt door Soy Kroon. Gehuld in hoodie brengt hij het verhaal alsof het om zijn eigen verleden gaat. Een monoloog van een minuut of tachtig, dynamisch gebracht ondanks het zware thema. Waar monologen soms gezien worden als saai, verveelt dit verhaal geen seconde. Het publiek zit op het puntje van haar stoel. Je zou het ook een toneelvoorstelling kunnen noemen waarin Soy Kroon meerdere rollen vertolkt. Die van de zoekende Merlijn, maar ook van Merlijns oma en moeder, de rol van Mark (de boezemvriend van Antonie) en nog enkele anderen. Hij schakelt snel van de ene naar de andere persoon en ook van de ene naar de andere emotie. Het zorgt er voor dat de zaal muisstil de voorstelling laat binnen dringen.
Kroon liet in een eerder interview weten dat hij twijfelde of hij ‘ja’ moest zeggen op de vraag om in de huid van Merlijn te kruipen. ,,Ik wist niet of ik dat wel durfde, het leek mij ongelooflijk spannend.” Het publiek mag blij zijn dat hij zich over zijn twijfels heeft heen gezet. Hij is namelijk de perfecte acteur om dit verhaal te vertellen. Kroon maakte eerder al indruk als de jongste Jezus ooit in The Passion, speelde in de wereldwijde Netflix film ‘Oei, ik groei!’, was te zien als Sil Selmhorst in Goede tijden, slechte tijden en deed ook mee aan diverse andere TV-programma’s. Zo won hij ‘Make Up Your Mind’ en in ’Het Perfecte Plaatje’ viel hij net af voor de finale. Dan vergeten we nog dat hij te zien was in tal van grote musicals en in series als Dokter Tinus en Celblok H en dat hij tijdens de laatste editie van het Gouden Televizier-Ring Gala de Televizier Talent Award in ontvangst mocht nemen. Je kunt gerust zeggen dat we te maken hebben met een multitalent.
Emotionele rollercoaster
Nu ik je Zie is al met al een emotionele rollercoaster en toch worden zware thema’s bij momenten op een luchtige manier gebracht. Je zou het niet verwachten, maar er valt dus ook regelmatig te lachen deze avond. "Geen vis in Venetië raakt ooit nog zwanger', die uitspraak is een knipoog naar het feit dat zijn moeder voortdurend 'de pil' in een Italiaans water liet vallen. Ook wordt er gelachen als hij zijn vader omschrijft als 'bekakte vuurtoren in een badjas'. Kroon beeld met overtuigingskracht de gewoontes uit die Merlijn zichzelf aanleert na het overlijden van zijn vader. Een overlevingsstrategie zou je het kunnen noemen. Sit-ups, biertje of sigaret, push-ups. In het begin proef je de begrijpelijke frustratie van een zoon die zijn vader mist. Gaandeweg de voorstelling komt er steeds meer ruimte voor begrip.
In het decor van Mike den Ottolander hangt een doek met MRI-scans van hersenen, die Kroon geagiteerd wegrukt en in een vuilniszak stopt na de uitleg van zijn moeder dat zijn vader simpelweg een stofje miste in zijn hersenen. Een uitleg waar Merlijn het mee moet doen, maar waar hij geen genoegen mee kan nemen. Ook de staande roosters op het toneel zijn sterk gekozen. Ze lijken op tralies en versterken het effect dat Merlijn gevangen zit. De sfeer ademt somberheid en donkerheid, passend bij het verhaal. In een eerder gesprek vertelde Kroon: ,,Ik hoop dat theaterbezoekers bij het verlaten van de zaal denken: wat weet ik eigenlijk van mijn zoon of dochter, of van mijn vader of moeder? Hoe voelen we ons? Moeten we daar niet vaker over praten? Ik zou het mooi vinden als theaterbezoekers, na het zien van de voorstelling, met een meer open vizier naar zelfdoding kijken.” Dat is hem – wat mij betreft – gelukt. Een waargebeurd verhaal maakt altijd meer indruk dan fictie. En als het dan ook nog eens met zoveel overtuigingskracht gebracht wordt, kan het publiek niet anders dan de handen op elkaar brengen aan het einde van de avond. Solo Stories bewijst weer dat het met slechts één persoon op het podium een indrukwekkende voorstelling met impact kan worden gemaakt. Bezoekers zullen zich deze avond nog lang herinneren.