RECENSIE: Nick (zonder Simon) brengt in Terneuzen soloshow met de mooiste liedjes van singer-songwriters
Het blijft een beetje wennen. Nick zonder Simon op het podium. Het bekende duo is al even uit elkaar, maar allebei hebben ze wel hun solocarrière. Tijdens de Singer Songwriter Show speelde Nick Schilder donderdagavond in Terneuzen zowel eigen werk als nummers van bekende singer-songwriters.
Hans Puik 12-12-24
Muziek van artiesten als Jackson Browne, James Taylor, Bob Dylan, Don McLean galmde uit de speakers tijdens de jeugdjaren van Nick Schilder. Hij speelde de liedjes van zijn idolen eindeloos op gitaar. Op deze avond brengt hij een aantal van die nummers, in combinatie met moderne liedjes. Wat ze gemeen hebben? Ze zijn allemaal gemaakt door singer-songwriters.
Na bijna zeventien jaar van samenwerking besloten Nick en Simon een andere weg in te slaan. Al snel besloot Nick om zijn weg voort te zetten in de muziek en dat een solotour niet kon uitblijven. Niet alleen de liedjes van zijn jeugdhelden, ook zijn eigen liedjes komen deze avond voorbij. Bijvoorbeeld zijn eerste solosingle Shatterproof, die eind mei al zijn vuurdoop kende en regelmatig op de radio te horen is.
Tijdens The Singer Songwriter Show wordt het publiek niet alleen getrakteerd op mooie liedjes, ook diverse persoonlijke verhalen passeren de revue. Sterker nog, daar begint de avond al mee. Met een videoprojectie zien we NIck terug in het ziekenhuis waar hij 24 jaar geleden lag na die vreselijke vuurwerkbrand op oudejaarsavond in Café de Hemel in Volendam. Hij lag aan de beademing en maakte zich zorgen over zijn handen en vingers. Zou hij daarmee nog ooit gitaar kunnen spelen? Als de projectie verdwijnt komt Nick vanuit de linkerkant van de zaal opgelopen, met een CD-speler in zijn hand. Hij begint met het spelen van zijn eigen nummer, Dancin' Alone. Daarna volgen 'Blowin in the Wind' van Bob Dylan en 'Another Love' van Tom Odell. Met die drie liedjes is meteen de toon van de show gezet. Een mix van oude liedjes, nieuwere songs en eigen werk.
De nummers die volgen zijn Don McLean's 'American Pie' en het actuelere Stick Season van Noah Kahan. Die afwisseling tussen oud en nieuw blijft er de hele avond in zitten. Tussendoor 'belt' Nick met muzikale vrienden als Douwe Bob, Boudewijn de Groot en Danny Vera. De eerste twee zingen vrolijk een duet. Zij op beeld en Nick live. 'I Believe' en 'Verdronken Vlinder' klinken best leuk, zo samen. Danny Vera heeft het 'druk' en vraagt de Volendammer zijn 'Rollercoaster' maar even alleen te zingen. Dat doet hij natuurlijk met liefde. Even voor de duidelijkheid, echte telefoongesprekken zijn het natuurlijk niet, het is allemaal vooraf opgenomen. Maar het geeft wel een leuke twist aan het geheel.
De laatste vier nummers voor de pauze zijn dan weer van Nick zelf. Met een loopstation en een DJ Booth bootst hij de geluiden na om zijn nieuwste sound perfect uit te laten komen. Leuke afwisseling, zou je kunnen zeggen. Al is de overgang van Sam Cooke's 'A Change is gonna come' naar 'laten we met z'n allen gaan springen op deze beat' wel erg groot.
Na de break klinken de vrolijke tonen van Jason Mraz 'I'm yours'. ,,Tot zover de vrolijkheid, nu tijd voor depressieve nummers", laat de zanger daarna weten. Dat valt nog reuze mee, er zit genoeg uptempo in, Halleluja is een hoogtepunt, even als de cover van 'I'm not the only one' van Sam Smith. Zijn eigen Kerstsingle 'Run (Christmas On The Way)' klinkt aanstekelijk en ook zijn terugblik op zijn Idols avontuur van twintig jaar geleden, waar hij Billy Joel's 'She's always a woman to me' vertolkte. Toen zonder al te veel succes, vanavond gelukkig met een stuk meer applaus aan het eind.
Een vermakelijke avond is het geworden. Leuk om Nick op een andere manier te zien dan we van hem gewend zijn uit het verleden. Goede nieuwe liedjes heeft hij en knap te zien dat hij zoveel verschillende stijlen naar zijn hand weet te zetten. Het is zeker geen volle bak in Terneuzen, dat zal nog wel een uitdaging worden. Nieuw publiek aanboren, een publiek dat zijn nieuwe stijl helemaal zal omarmen. Dat heeft tijd nodig, maar gaat vast lukken.
