Recensie: Vlaamse ‘koning van de puurheid en melancholie’ in Roosendaal; zanger Jasper Steverlinck toont zich aan Nederlands publiek

Jasper Steverlinck is zo'n artiest die nog (te) weinig Nederlanders kennen. Daar probeert de Vlaming momenteel verandering in te brengen met een tour door Nederland. Maandagavond liet hij in Roosendaal zien over zangkwaliteiten te beschikken die maar weinig zangers kunnen evenaren.

Hans Puik 20-10-25

In het tijdelijke onderkomen van De Kring – het EKP-gebouw aan het Kadeplein, vlakbij station Roosendaal – staat deze herfstachtige maandagavond in oktober Jasper Steverlinck op het podium. Het monumentale gebouw, ooit een postkantoor, is omgevormd tot een volwaardig pop-up theater met bijna negenhonderd zitplaatsen.

De Vlaamse zanger, vooral in België bekend om zijn imposante stem en zijn werk met de band Arid, is bezig met een nieuwe Nederlandse tour. Dat blijkt een afwisseling te worden van ingetogen avond te worden, maar juist een energieke muzikale ervaring waarin zang, piano, gitaar en publiek samensmelten tot één geheel.

Een energieke start
De eerste quote van de avond valt al na enkele minuten. Met een brede glimlach zegt Steverlinck: 'We zijn nog niet eens goed en wel begonnen, maar het is nu al gezellig.'
De zaal reageert enthousiast. Er wordt gelachen, geklapt, en de band tussen artiest en publiek is meteen gelegd. Na de krachtige opening schakelt Steverlinck moeiteloos over naar een rustiger tempo. Hij zingt enkele ingetogen nummers waarin zijn vocale bereik volledig tot zijn recht komt. De stem, soms fluweelzacht en dan weer messcherp, vult de zaal met een precisie die weinig zangers kunnen evenaren.

Hoewel hij weinig praat tussendoor, is dat nergens storend: de focus ligt volledig op de muziek. De afwisseling tussen rustige passages en uitbarstingen van energie houdt de aandacht moeiteloos vast. Een van de opvallende momenten is wanneer hij aankondigt een lied te spelen dat hij al jaren geleden schreef, maar pas recent opnam: 'Raise My Voice'. De uitvoering klinkt doorleefd en krachtig — een brug tussen het verleden en het heden van zijn carrière.
Later in de set komt ook een nummer uit zijn Arid-periode voorbij: 'You Are'. Bij Queen-cover 'Somebody to Love' verlaat Steverlinck het podium en loopt hij de zaal in. Hij zoekt contact met het publiek, dat spontaan meezingt met het refrein. De sfeer is los, bijna huiskamerachtig, ondanks de grote zaal. Regelmatig betrekt hij het publiek ook op een andere manier. Tijdens de refreinen nodigt hij de zaal uit tot samenzang — “Eeeooo” klinkt het een aantal keren. 

Instrumentale variatie
Pianist Valentijn Elsen verzorgt het pianowerk met precisie en souplesse. Steverlinck zelf wisselt tussen gitaar, ukelele en piano. Die variatie houdt het optreden boeiend en toont zijn veelzijdigheid als muzikant. Een bijzonder moment ontstaat bij 'Rivers', een lied dat hij schreef na een periode in de natuur. Hij vertelt kort over de inspiratie: hoe alles vanzelf zijn weg vindt, als de mens zich er niet te veel mee bemoeit. Het nummer wordt begeleid op een 150 jaar oud harmonium en ukelele – een warme, organische klank die perfect past bij het thema.

Hoogtepunt van de avond
Een van de meest aangrijpende momenten is het zingen van 'I Need Your Love'. Het begint klein en ingetogen, bijna breekbaar. Langzaam zwelt het aan, tot zijn stem de hele zaal vult. Het publiek zingt mee, sommigen met gesloten ogen. Er hangt een voelbare stilte na de laatste noot – kippenvelmomenten die blijven hangen.
Steverlinck komt terug voor een bisnummer. Hij kondigt een lied aan dat hij “voor de mama van Valentijn” speelt — “Nessun Dorma”, de klassieke aria van Puccini. De uitvoering is indrukwekkend en toont zijn stem in volle glorie. Daarna volgt zijn vrolijkste nummer: “Lift You Up”. Het publiek staat op, klapt en zingt luid mee met het refrein “Love is gonna lift you up.” Een staande ovatie volgt, waarmee de avond feestelijk wordt afgesloten.

Conclusie
Het optreden van Jasper Steverlinck in Roosendaal toont een zanger op de top van zijn kunnen. Waar sommigen hem vooral kennen van ingetogen, melancholische optredens, laat hij hier zien dat zijn muziek evenveel kracht als subtiliteit bezit.
Zijn stem – nog altijd één van de meest indrukwekkende van de Lage Landen – weet het publiek moeiteloos te raken, of hij nu zingt in stilte of in volle uithaal. Het EKP-gebouw bewijst zich als uitstekende tijdelijke thuisbasis voor De Kring: een zaal met heldere akoestiek en een warme sfeer.
Steverlinck verdient zonder twijfel meer aandacht in Nederland. Als deze tour een voorbode is, lijkt dat slechts een kwestie van tijd.