RECENSIE: Kleinkunst met een hoofdletter K; Herman van Veen derde avond op rij in Zeeland
Hij was donderdagavond te zien in het Ledeltheater in Oostburg, een dag later in de Stadsschouwburg in Middelburg en zaterdagavond in Theater de Mythe in Goes. Je zou kunnen zeggen dat Herman van Veen een rondje door Zeeland heeft gemaakt. Tijdens die avonden laat hij zien waar hij goed in is; kleinkunst met een hoofdletter K.
Hans Puik 14-09-24
Heeft Herman van Veen nog introductie nodig? De man met de karakteristieke stem. Een zanger, podiumkunstenaar en artiest in hart en nieren. Voorafgaand aan het optreden in De Mythe las ik al wat quotes van collega's over Van Veen. 'Terug van nooit weggeweest' vond ik misschien wel de mooiste. 'Van Veen lijkt onsterfelijk' stond in het AD. Je zou het inderdaad niet zeggen, maar de man - met zijn eigen Arts Center in Soest - wordt over enkele maanden 80 jaar. In zijn huidige voorstelling kijkt hij terug op 60 jaar aan optredens, in 1964 stond hij immers voor het eerst op de planken.
In een recensie over zijn vorige programma schreef ik al dat Van Veen ronddartelt over het podium als een jonge hond. Daar doet hij nu nog een schepje bovenop. Al zingt hij in het nummer cirkels de tekst ‘Er bestaan geen medicijn tegen oud en eenzaam zijn’, tegen het oud worden heeft hij zijn eigen medicijn gevonden: Dansend op het podium blijven staan.
Samen met zijn vaste gitarist (en zangeres) Edith Leerkes deelt hij dit keer de bühne met drie jonge talentvolle artiesten. Drie dames die zorgen voor een leuke en frisse toevoeging, door middel van dans, zang en acteerwerk rondom de liedjes en sketches van de zanger.
‘Zestig jaar op de planken’, zo heet de show, een reis door het rijke repertoire van de zanger. In zijn openingslied bedankt hij Goes met de woorden ‘Ik heb genoten van de avond’. Om daar aan toe te voegen: ‘Op mijn leeftijd weet je maar nooit of je het einde van de show haalt, dus ik kan het alvast maar gezegd hebben’. Voordat hij zijn schoenen aantrekt danst hij op knalrode sokken over het podium. Daarmee is de toon gezet voor een energieke en inspirerende avond . Tegen alle beginnende artiesten zou ik haast zeggen: Ga eens naar een voorstelling van Herman van Veen kijken en je leert zo ontzettend veel. Bijvoorbeeld hoe je gedurende twee uur de aandacht van een publiek vast kunt houden. Of hoe je hele subtiele humor in je show kunt verwerken. Om maar te zwijgen over stemgebruik en podiumpresentatie. Wat mij betreft tot in de perfectie uitgevoerd.
Sommigen artiesten worden minder naarmate ze de grens van de tachtig jaar naderen, slechts een enkeling weet zijn of haar niveau vast te houden. Herman van Veen valt in die laatste categorie. Of misschien zelfs nog wel een schepje er bovenop (of overdrijf ik dan?)? Zijn muziekklassiekers – denk aan 'Hilversum 3', 'Anne', 'Toveren' en ‘Liefde van Later’ - wisselt hij af met mooie verhalen. Waar gaan die verhalen over, hoor ik u denken. Over zijn neef Guillaume, over bewonderaar Koos (die hij Koosje mag noemen) en over poepen, dat blijkbaar ‘omgekeerd dineren’ is. Ook nog iets met een feestzaal en een uitgang, maar om die te snappen is het echt nodig om te gaan kijken naar deze bijzondere show.
Ik vergeet nog de vele instrumenten te benoemen die worden gebruikt. Natuurlijk de viool, maar dat is zeker niet de enige. En de zin ‘Ik ben van na de oorlog en ik hoop dat dat zo blijft’ is me ook bijgebleven. De show is de komende maanden nog volop te bekijken, te beginnen met meerdere optredens in België. Voor de volledige speellijst kijk op https://hermanvanveen.com/speellijst-2/.
