Kleinkunst van een ongekend niveau: Poelifinario-winnares Elke Vierveijzer
Elke Vierveijzer, onthoudt die naam! Een Brabantse met schrijnende, grappige en pijnlijk mooie liedjes. Met haar derde theaterprogramma ‘Lucht’ stond ze donderdagavond in Middelburg. Een avond vol venijn en compassie, kracht en kwetsbaarheid. Bovenal weet de zangeres de zaal muisstil te krijgen met haar prachtige luisterliedjes.
Hans Puik 24-11-22
“Ze zingt geen liederen, ze knalt ze rechtstreeks je hart in.’ Die zin gaat over Elke Vierveijzer, ooit uitgesproken door een jurylid. Er is niets aan gelogen. Want wat kan ze zingen. En hoe knap is het dat ze de tijd en de ruimte neemt om haar boodschap over te brengen. Een boodschap die een soort pleidooi is om je verdriet vooral te delen. Met als hoogtepunt 'Wil je me dragen?', een prachtig nummer over het vragen van hulp in moeilijke tijden.
Het is in Middelburg een van de laatste optredens voordat Elke Vierveijzer met zwangerschapsverlof gaat. ‘Gewapend’ met ronde buik betreedt ze het podium van de Schouwburg in Middelburg. Met haar programma ‘Lucht’ won ze in 2021 de belangrijkste cabaretprijs van Nederland, de Poelifinario. De jury had woorden tekort om het talent van Vierveijzer te onderschrijven. ‘Vierveijzer is met haar open uitstraling de perfecte gastvrouw van deze reis naar het gevoel. Zij toont zich bovendien één van de beste liedschrijvers van Nederland’. Vierveijzer was totaal achterover geslagen toen zij hoorde dat zij de Poelifinario had gewonnen (samen met haar pianist Michiel Wetzer). ,,Geen seconde was er in mijn hoofd opgekomen dat we deze prijs zouden winnen, de Neerlands Hoop (prijs voor aankomend talent) behoorde misschien tot de mogelijkheden. Het heeft mij 3 maanden gekost om weer te landen op aarde.’’
In haar eerste avondvullende programma uit 2016 ‘Om te janken zo mooi’, bracht Vierveijzer een ode aan cabaretier Maarten van Roozendaal. De recensies waren unaniem positief. In haar tweede programma, ‘Zonder Genade’ bracht zij uitsluitend eigen werk. Met Maarten van Roozendaal deelde zij een liefde voor zeer persoonlijk repertoire. Schurend en bol van de bijtende noodzaak, venijnig maar altijd met compassie voor de ontvanger en zichzelf. Maarten van Roozendaal, overleden in 2013, heeft zij alleen maar op een afstand gezien in de foyer van het theater, altijd met een pilsje in zijn hand. ,,Ik was te bleu en te verlegen om hem ooit aan te spreken’’.
Even leek het erop dat haar carrière een hele andere kant zou opgaan. In 2010 had ze een HBO marketing managementopleiding achter de rug . ,,Door een groot misverstand heb ik deze opleiding gedaan, ik was 4 jaar lang doodongelukkig, ik heb toen ook nauwelijks muziek gemaakt, iets wat ik al vanaf jonge leeftijd deed’’. Direct na het voltooien van haar opleiding schreef zij zich in voor de Koningstheateracademie in Den Bosch, een opleiding voor cabaret en kleinkunst. In Den Bosch kwam alles samen voor haar.
Haar missie is om het leven en vaak ook het verdriet met haar publiek te delen. Onderwerpen als een beklemmende jeugd, het gejaagde bestaan en een eeuwig durend twijfel komen vaak terug. Maar op het moment dat het publiek zich ver genoegzaam laaft aan het gevoelige meisje met gitaar breekt zij rigoureus met dit stereotype beeld en zet het mes in zichzelf, het publiek in verwarring achterlatend. ,,Alleen maar liefdevol zijn is vervelend om naar te kijken er moet ook een tegengeluid zijn’’, aldus Vierveijzer. Voor iedereen die haar nog nooit live gezien heeft, ga vooral een keer kijken, want Elke Vierveijzer is een kleinkunstartiest van topniveau.
