RECENSIE Joey Schalker is waardige opvolger Jon van Eerd; Een Rits te Ver 2.0 zorgt voor avondje chaos en humor
Het was zomaar een nieuwsberichtje: ‘Na twintig jaar en vijftien komische voorstellingen stopt Jon van Eerd met zijn alterego Harrie Vermeulen’. Dat wil niet zeggen dat het personage Harrie Vermeulen niet meer te zien is in theaterkomedies. Joey Schalker krijgt in Een Rits te Ver 2.0 de lastige taak om in de voetsporen te stappen van zijn leermeester. Grote schoenen om te vullen, maar wel de juiste persoon om die uitdaging aan te gaan.
Hans Puik 28-12-24
Chaos, energie en tempo. Het zijn de eerste drie woorden waar ik aan moet denken na het zien van de komedie Een Rits te Ver 2.0. ,,Dit script, ik word knettergek” stamelde Nandi van Beurden na het zien van de première van deze voorstelling. ,,Met alle verbandjes die aan het einde allemaal in elkaar vallen, meesterwerk”, voegde ze daar aan toe. Ik begrijp haar woorden wel.
Met Een rits te ver 2.0 geeft Jon van Eerd's Pretpakhuis een vervolg aan de hilarische komedie Een rits te ver uit 2005. Met die voorstelling brak Van Eerd in 2005 door als scriptschrijver binnen het komische genre. Van Eerd speelde campingeigenaar Harrie Vermeulen die alles op alles zette om de sluiting van zijn geliefde camping te voorkomen. De hilarische voorstelling die zich rond een dolkomisch verhaal op camping de Wielewaal afspeelt, is volledig in een nieuw jasje gestoken. Sneller, grappiger en hysterischer dan ooit en helemaal van deze tijd (bijvoorbeeld met een verwijzing naar Caroline van der Plas).
In Een rits te ver 2.0, is er opnieuw iemand bezig om de camping van Harrie Vermeulen zwart te maken. De gemeente komt langs om de boel eens goed te inspecteren. Om sluiting van de camping te voorkomen, moeten Harry en zijn dochter de strenge inspecteur goed in de watten leggen. De vraag is alleen wie de inspecteur is, de vogelspotter? De mevrouw met het clipboard? Of de ordinaire schreeuwlelijk? De chaos is pas echt compleet wanneer de inspecteur haar geheugen verliest en Harrie zich voordoet als haar vrouw.
De hand van Jon van Eerd is – ondanks dat hij niet meer op het podium staat – nog steeds goed zichtbaar. Als regisseur heeft hij van Joey Schalker de ‘nieuwe Harrie Vermeulen’ gemaakt. Er zijn zeker gelijkenissen tussen de twee, maar Schalker weet de hoofdrol ook prima naar zijn eigen hand te zetten. Al moet ik - niets ten nadele van Schalker - bekennen dat ik soms de gezichtsuitdrukkingen van Van Eerd wel mis. De status dat je maar hoeft op te komen en mensen al beginnen te lachen heeft de 'nieuwe Harrie' nog lang niet. Logisch ook. En dat mag ook groeien.
Er staan meer topacteurs en actrices op het podium. Marjolijn Touw, Margo Dames, Arie Cupé en Dick Cohen zijn geijkte namen, maar ook ‘nieuwkomers’ Shahinez de Leeuw en Dané Wessels verrassen.
Schalker speelt de campingeigenaar. Dan zijn er nog dochter Lies (Dané Wessels), haar partner Luna (Shahinez de Leeuw), de Russische hulp Igor (Arie Cupé), vogelliefhebber Norbert (Dick Cohen) en Luna’s moeder (Margo Dames). Genoeg aanwezigen om het toch al chaotische leventje op de camping optimaal te verstoren.
Het welkomstwoord aan het begin is van Jon van Eerd. 'Ik zit ergens op het strand, maar gelukkig is Harrie Vermeulen er wel gewoon', iets in die trant. Daarna heeft het verhaal tijd nodig om het publiek helemaal 'mee te krijgen'. Als de Russische Igor uitgemaakt wordt voor 'goulashhoofd' en 'spoetniksukkel' begint dat langzaamaan te komen. Natuurlijk zijn er allerlei ontwikkelingen, zoals een zogenaamde uitbraak van 'tortelpest' en is het hilarisch hoe na de pauze alle acteurs een scene eerst versneld vooruit spelen, om daarna alles ook nog eens in zijn achterruit over te doen. Ook de snelheid waarmee de caravandeur wordt open en dicht geslagen tijdens de scene 'Ze lijkt er op, ze lijkt er niet op' brengt het publiek in opperbeste stemming. Het einde is wat abrupt, al krijgen we nog een toegift met een stukje zang (precies de wijze waarop de voorstelling ook begon). Met driekwartier voor en een half uur na de pauze had het misschien iets langer gemogen. Maar al met al een vermakelijke avond, ik ben benieuwd naar meer van deze groep.
