Theater de Kring heeft ieder jaar een kleurrijke zomerprogrammering. Normaal gesproken vinden de optredens plaats in de sfeervolle tuin van het theater in Roosendaal. Bij slecht weer wordt ‘uitgeweken’ naar de theaterzaal. Zo ook deze zondagmiddag, tijdens het intieme concert van singer-songwriter Stephanie Struijk. Een zangeres met een dijk van een stem en mooie, intieme Nederlandstalige luisterliedjes.
Hans Puik 06-08-23
Bijna September, zo heet de nieuwste single van Stephanie Struijk. Kan het toepasselijker, want het weerbeeld heeft zich deze zondag al aangepast aan september. ,,Nou meer oktober”, zegt de zangeres daar na afloop over. ,,Toen ik hier naar toe kwam, dacht ik even: Straks zijn er maar drie mensen met dit slechte weer. Gelukkig werd ik gebeld dat het optreden naar binnen kon worden verplaatst.”
Bekijk onderstaand de video van het nummer 'Zolang de liefde maar blijft winnen' live in De Kring in Roosendaal:
Niet verwonderlijk dat het concert helemaal uitverkocht is. Los van de fijne sfeer bij de jaarlijkse zomerconcerten in De Kring, heeft de zangeres (wat mij betreft) een van de beste stemmen van Nederland. Ze geeft nummers lading mee en alles wordt met overtuigingskracht gezongen, dat doen maar weinigen haar na.
Ze gebruikt haar artiestennaam al een tijdje niet meer, toch is Stephanie Struijk voor velen nog altijd Stevie Ann. De singer-songwriter maakte enkele jaren geleden een radicale switch. Ze zong altijd in het Engels en liet ooit uit haar mond vallen ‘nooit in het Nederlands te zullen zingen’. Tijdens een roadtrip door Amerika in 2016 veranderde ze van gedachten. Ze schreef haar eerste Nederlandstalige album en treed sindsdien op onder haar eigen naam. ,,Ik heb de Nederlandse taal volledig omarmd”, vertelde ze daar in een eerder interview over. ,,Terug naar de basis, zo voelt het. Zingen in mijn eigen taal, onder mijn eigen naam. Het klopt helemaal.”
Beluister onderstaand de podcast van cultuurverslaggever.nl met een interview met Stephanie Struijk na het optreden in Roosendaal.
Op 18-jarige leeftijd kende Struijk een veelbelovende start als artiest. Haar debuutalbum (Away from Here) werd beloond met een Zilveren Harp. Ze werd genomineerd voor diverse awards en stond in 2007 op Pinkpop. Succes is nooit de drijfveer geweest voor de Limburgse zangeres, ook nu niet. Inmiddels heeft ze een stevige basis gecreëerd als Nederlandstalige troubadour. Afgelopen seizoen toerde ze met Eva De Roovere en zong mee in het theaterproject ‘De Vertalingen’ van Paul de Munnik en Kees Prins.
In Roosendaal staat de zangeres deze middag met haar vertrouwde kompanen op het podium: Bassist Reyer Zwart en gitarist Bernard Gepken. ‘Waarom heb je twee gitaren bij?’, roept iemand plotseling uit het publiek. Struijk geeft vanaf het podium netjes antwoord. Later komen er nog meer vragen voorbij. ‘Waarom stem jij wel je gitaar en de gitarist niet?’ wil iemand uit de zaal graag weten en ‘Waar kom je vandaan’ is een vraag die ook spontaan tussen twee nummers door gesteld wordt. ,,Erg leuk dat mensen dat zomaar deden”, zegt Struijk na afloop van het concert. ,,Dat zorgde voor een huiselijke sfeer, precies wat ik voor ogen had.”
Tussendoor is er ruimte voor vragen, maar tijdens de nummers kun je dan weer een speld horen vallen. Zo aandachtig luistert iedereen naar nummers over de Amerikaanse plaats Montana, over Zwitserland, over Schiermonnikoog, over Limburg. Ook de cover van Bram Vermeulen – Verlegen – maakt indruk op de zaal. En natuurlijk het afsluitende ‘Zolang de liefde maar blijft winnen, komt het allemaal wel goed’. Met die boodschap gaat het publiek naar huis. Door de regen weliswaar, maar dat mag de pret niet drukken.
Voor wie nog nooit een zomerconcert in Roosendaal heeft bezocht: Probeer het eens, het is een echte aanrader. Voor het zomerprogramma kijk op: https://www.dekringroosendaal.nl/agenda/themas/46/Zomertheater_De_Kring